Kyle MacLachlan i Keanu Reeves otrzymali propozycję zagrania roli Chrisa Taylora, jednak ją odrzucili.
Do roli sierżanta Barnesa przymierzany był Kevin Costner.
Jeff Bridges był brany pod uwagę do roli sierżanta Eliasa.
Oliver Stone rozważał obsadzenie Johnny'ego Deppa w roli szeregowego Chrisa Taylora. Aktor był jednak wówczas za młody i nieznany. Ostatecznie reżyser obsadził Deppa w drugoplanowej roli Lernera.
Początkowo to John Spencer został odsadzony w roli sierżanta O'Neilla, a John C. McGinley dostał propozycję zagrania Tony'ego. Jednak kiedy Spencer zrezygnował z udziału w filmie, reżyser Oliver Stone zaoferował jego rolę McGinleyowi. Tony'ego zagrał ostatecznie Ivan Kane.
Po finałowej scenie bitwy jeden z żołnierzy Wietkongu nadal oddycha, mimo że został zabity.
W ostatniej scenie bitwy kapitan Harris na na sobie nylonowe szelki, które nie były produkowane przed rokiem 1970 (akcja filmu rozgrywa się w roku 1967).
Sierżant Barnes i Elias używają Colta Model 653, który nie był dostępny aż do 1973 roku.
Sierżant sztabowy Barnes i sierżant Elias noszą przy sobie noże Cold Steel i używają karabinów M16A2, które zaczęto produkować dopiero w latach 80. XX wieku.
Kiedy żołnierze grają w karty, jeden z nich przegląda magazyn Playboy z marca 1971 roku, mimo że akcja filmu rozgrywa się w 1967 roku.
Kiedy King zapala papierosa nad jego głową możemy zauważyć mikrofon.
Akcja filmu rozgrywa się w 1967 roku. Mimo to w jednej ze scen Bunny słucha piosenki Merle Haggarda "Okie from Muskogee", która została nagrana dopiero w 1969 roku.
Podczas sceny w której żołnierze opróżniają latryny, w jednym z ujęć w prawym górnym rogu ekranu możemy zauważyć mikrofon.
Kiedy Taylor zabija Barnesa, pod koszulą sierżanta możemy zauważyć ukryte ładunki wybuchowe.
Po końcowej walce Francis rani się bagnetem w prawą nogę. Jednak kiedy później zostaje ewakuowany helikopterem, możemy zauważyć, że opatrunek nie znajduje się na jego prawej nodze, tylko na lewej.
Kiedy żołnierze plutonu przesłuchują mieszkańców pracującej dla Wietkongu wioski i szukają broni, możemy zauważyć, że znajdujące się na ich karabinach bagnety są wykonane z gumy.
Kiedy podczas sceny w chacie Chris strzela w kierunku stóp wieśniaka - możemy wtedy zauważyć, że jego karabin nie wyrzuca łusek, mimo że słyszymy strzały.
Film nakręcono na wyspie Luzon (Filipiny).
Wszyscy aktorzy przed kręceniem filmu obowiązkowo brali udział w 14-dniowym treningu wojskowym.
W wielu szkołach oficerskich w Stanach Zjednoczonych postać porucznika Wolfe'a jest przedstawiana przy okazji tematu "Jak NIE powinien zachowywać się młodszy oficer".
Na potrzeby filmu stworzono specjalne paczki papierosów Malboro, by były bliższe tym, produkowanym w latach 60'.
W jednym z wywiadów Charlie Sheen powiedział, że zawdzięcza Keithowi Davidowi życie. Podczas kręcenia sceny w otwartym śmigłowcu Huey, zawirowanie spowodowało utratę równowagi i Sheen o mało nie wypadł przez otwarte drzwi - złapał go właśnie David.
Ostatnia bitwa rozegrana w filmie jest odtworzeniem faktycznego wydarzenia, którego świadkiem był jeden z doradców technicznych Dale Dye (był korespondentem drugiego batalionu trzeciego oddziału Marines).
Plakat filmu (konający Elias z rękami zwróconymi ku górze) jest tak naprawdę przeróbką fotografii Arta Greenspona z 1968 roku. Zdjęcie to zostało uznane za 13 spośród najlepszych zdjęć wojskowych we wrześniowym numerze magazynu "Army/Navy/AF Time" z 2000 roku.
Wykonanie blizny na twarzy Toma Berengera zajmowało trzy godziny dziennie.
Zdjęcia do filmu były kręcone od 20 marca do maja 1986 roku.